Collectie-item
zonder titel
Instelling/bron: Design Museum Den Bosch
ring met felgekleurde glazuren Ring van aardewerk met een zetting van keramiek waaruit een heuse fazantenveer steekt. Net als bij zijn plastieken en gebruiksvoorwerpen wil Suttie met dit sieraad bovenal tot de verbeelding spreken. Gevoel voor drama en humor leiden bij hem tot de meest fantasievolle bouwsels van losse elementen vol sprekende kleuren. Het gaat hem niet om de finesse maar om het verhaal. Sutties anthropo- of biomorfische ontwerpen passen in een stroming waartoe ook het werk van Carol McNicoll, Alison Britton en Richard Slee behoort. Deze jonge keramisten braken in de jaren tachtig van de vorige eeuw met de Anglo-Orientaalse traditie van Bernard Leach en kozen voor het vrije experiment. De in Schotland geboren Angus Suttie (1949-1993) stotterde, hetgeen hem eind jaren zestig van de vorige eeuw belemmert het Drama College in Glasgow af te maken. Hij verhuist naar London waar hij overleeft door talloze baantjes aan te nemen. Dan maakt hij kennis met de keramiek en op zijn dertigste wordt hij toegelaten op de Camberwell School of Arts and Crafts. Suttie groeit al snel uit tot een van de meest markante en exuberante keramisten van zijn tijd. Hij behoort tot de zogenaamde New Wave. Alhoewel hij zich veelal toelegt op gebruikskeramiek staat functionaliteit niet voorop. Voor Suttie zijn theepotten, lepels, kerstdecoraties, kaasplateaus en ringen het voertuig voor een vrije verkenning van de handgevormde keramiek en een uitlaatklep voor zijn hartstochtelijke uitspraken over liefde, compassie en sociale verbondenheid. Hij gebruikt dan ook vaak taal en poëzie op zijn objecten. Zijn extravagante ontwerpen, opgebouwd uit de meest ongebruikelijke elementen, getuigen van een grote fantasie. Bij Suttie wordt het gewone exotisch. Zijn werk vormt een unieke synthese van volkskunst en surrealisme en het onderschrijft zonder uitzondering zijn visie, dat archetypische keramische vormen te allen tijde de drager zijn geweest van de cultuur waarin ze gemaakt werden. Met zijn keramiek bezingt Suttie het leven. Dit betekent echter, dat als zijn partner sterft en hijzelf fataal met AIDS besmet raakt de toon van zijn werk ook drastisch verandert. Theepotten en eierdoppen maken plaats voor sculpturaal werk waarin de thema's hoop, seks, ziekte en dood worden verbeeld.