Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Hallo beste minse,
B’ons in de buurt heeget lillek gekruld. Ons moeder kos ’t nie geleuve, toen ze’t hurde. Bé ons buurlùi, de Snééjerkes, wor ’t alt gelijk zó goewd akkerdeerde, braak nò d’n dood van hullieje grutvòdder innins de pleures ùit. D’r wier geskrikt, gekwèkt èn geskènd dè de hond d’r gin brood mer af luste.
‘Ge zódt oew èige toch kepot skaame,’ zin onze vòdder’, ‘d’n aauwe Snééjer zal z’n èigen in z’n graf umdrèije.’ Ons moeder knikte èn wies mee wè d’n aachtergrond van de ruuzie waar: ze zin: ‘’t gi alt oover d’n éélen bùil.’