289. affeseerplänkse

289

Dit verhaal was een onderdeel van het dialectspel Bij wijze van... za'k mar zegge.

Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.

Het verhaal

Ik weet ’t nie zeker mir, mär ’t kan goewd zèn dä ik m’nen urste fiets vruger van Sintereklaos gekregen heb. ’t Wos mär e fietske, zo’n diej-wielerke. Hier heb ik ‘r nog ’n foto van, en zo te ziejn wos ik toen twee jaor, in 1935. ’t Is wel ’n zwart/wit foto, mär ‘t wos e rooi fietske, meej blinkende géél speeken in alle driej de wielekes, een veur en twee aachter. D’r zaot ôk al ’n fietsbel aon, zo te ziejn. As ge ’s in de buurt komt, dan komt mär ’s op de koffie, dan kan ik ‘w diej foto laote ziejn.

Mär m’n urste groate fiets, diej krig ik pas toen ik virtiejn jaor wos. Dä wos nä den ôrlog. Dä wos, toen ik in 1947 in Vallekesweerd ne de MULO moch. Toen mos ik nog léere fietse! Want in den ôrlog hoj alleen onze vaoder ‘nne fiets, enne meej van zo’n antiklapbande.

Dieje fiets diej ik toen krig, dä wos mär e saome-raopsel van verskillende oùw fietse. E fraom, e stuur… Ik weet nog dä ik twee verskillende trappers hoj. En diéje fiets, dä wos ‘nnen durtrapper, zonder trugtraprem, meej kaoj handremme.

E paor wééke vurdä ik ‘r meej ne Vallekesweerd reej, zij ik meej onze vaoder op ‘nne zondaggemiddeg meej dieje fiets over Börkel, en dan dwärs dur de Linderhaai, hillemol ne Wirt op en ner gefietst. ’t Wos in de groate vekansie van 1947. En umdä’t zo vernakes heet wos, wos dieje zandpad dur de haai alleen mär losse stôbber. As ik dur nou aon trug denk, dan zweet ik ‘r nog van.

Meej diejen tweewieler zij ik dan driej jaor ne de MULO gefietst. Twee ander jonges ùit B’rgaaik fietsten daor henne, ne diej skool, meej de fiets van hun moeder, zo’nen damesfiets.

Ik moet al in de twinteg geweest zèn toen ik m’nen urste noewe fiets kocht. Enne vrijwieler én meej handremme. Nou ik over de 91 zij, fiets ik vôrt op enne meej ‘nne leegen instap, ginnen ellentriese. Wa moet ik - toen ik pas twee jaor wos - dan toch freet geweest zèn meej m’n driejwielerke. Ander kijnder in de straot hon toen wel ‘s ‘nne glijer, zo sôrt affeseerplänkse.