Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
’ne n’Jeele goejen dag wir, beste meense.
Wa d’is t’r de leste fefteg, zesteg jaor veul veraanderd, ej. In veul opzichte, mar bevobbeld ok wa trouwe betreft.
Vroeger dan kreegde verkjeerieng, en dan giengde verloove en dan trouwe. Vur de wet en vur de kerrek. Liefst op dezellefde dag, want ge waor pas echt getrouwd a ge da d’in de kerrek gedaon ad. En daornor moogde pas aon kinders gaon beginne, want a ge daor te vroeg meej gewiest was, dan was ’t foute boel. Dan moeste trouwe! Dan was ’t ’n motje.
Nogal wa vrouwe zèèn in de uuweleksnaacht flienk verschrokke, want wa tieje vent nouw toch wouw?! Zoow kende z’m jeelemaol nie. Jao, aon vurlichtieng wier toen nog nie veul gedaon.
Da’s teegeworreg nogal wa d’aanders. Nouw weete z’op de kleuterschool al waor Aobram de mosterd aolt. En de vollegorde is ok jeelemaol aanders. Nouw gaon ze saomewoone, geniete van ’t leeve, op kemandoow van de biejooloogiese klok toch nog jin of tweej kinders krèège en dan meschien trouwe. En dan worre koste noch moeite gespaord.
Toen ik trouwde deej ik da d’in ’ne ge’uurde … pietelèèr.