282. verkienst

282

Dit verhaal was een onderdeel van het dialectspel Bij wijze van... za'k mar zegge.

Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.

Het verhaal

Zondagmerge 

Op zondagmerge kwaam ik him tege 

ze haj net as ik 'n hundje an de riem 

't vrimke en d'n hond, hoogbejaard zo te zien ze woj iefkes praote, d6rrum bleef ze staon en begos over hiirre mins die dood was gegaon an corona en de deej hür z6'n pien 

umde ze op 't latst nie bej 'm haj kunne zien gen aai over zienen bol, gen afscheid kunne neme now wandelde ze mit zien hundje, 

ok al haj ze slechte bene. 

"Ja", zeij ze, "hej verstut mien as ik tegen 'm praot en thuus zit -le, as ik tv kiek, alt op mien schoot de vuult goed, de vuult %term" 

ze bukte zich en viet 't hundje op hOrren erm toen vroeg ze an mien: 

"praote mit d'n hond, ik zal toch nie an 't verkiense zien?" och vrimke, de duut toch host iedereen 

iefkes latter liep ze dor, 't vruwke mit d'n hond geboge hurre rug, eenzaam en alleen 

mar gelukkig nog nie verkienst.