Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Tèènemekare meteen,
Unne slordige staopel leej aachter op men bureau, ’t zen dinge die nog gedaon moete worre, die ligge elken dag naor men te kwèèke,
Schiet nou toch ies op dees moet nog gedaon.Ene keer per week bloaier ik erdeur en soms mar ene keer per maond. Dan leej dieje staopel aokelig nar men te kèèke.
’t Zen noot de leukste dingen en ik vuul men eege dan ok hil tevreeje as dieje staopel hillemaol verdwêene ies. Dan neem ik ’t men èège opnieuw wir plechtig veur. Volgen keer doeket tèènemekare.