Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Nog ’n gelukkeg Nuuwejaor, beste meense.
Oopelek edde allemaol ’n jeel plezierege, aongenaome jaorwisseling gad, ’n fjeesteleke oovergaank van Oud nor Nuuwt, van tweejduuzenddriejentwinteg nor tweejduuzendvierentwinteg. En meschient bende toen die naacht wel ’n bietje aongeschoote gewiest. Nouw jao, vur deeze jinne kjeer mag da wel, ej?
’t Is trouwes wel ’n aoreg woord, ej, aongeschoote. ’t Doe denke n’aon ’ne jaoger, die nie zoow jeel goed kan mikke, zoowda d’t kenèèn of de fezaant of ’t wuld zwèèn nie dwood is, aljeen mar gewond.
Ik vin ’t toch wel plezzant, da we da zellefde woord gebruike vur iemand die net iets te veul draank op et, waordur t’ie loecht op is.
Mar da woord wor bij oons in Woosdrecht nog vur iets jeel aanders gebrökt. Wij kunne naomelek ok sokke, schoene, ondergoed, broeke, bazzeloene en kleejèmme, jasse en mutse … aonschiete.
Aonschiete betekent hier: aantrekken. Als je dus een schoen, ondergoed of een broek aonschiet, trek je die gauw aan.