Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Tillefoon.
‘Witte gij wat ‘r opdoet bij tante Riet en ome Kees?’ vroog ons Majan, da’s m’n zus.
‘Neeje’, zee ik, ‘oezo?’
‘Nou, a’k bel geve ze nie tuis. ‘k Weet nie wa’k ‘r van mot denke.’
Da was vréémd, want ’t is altijd de zoete n’inval bij tante Riet en ome Kees. Zullie ebbe gin kinders, mar wel ’n òòp neve n’en nichte die ammaal gèère langsgaan. Tredisjoneel game n’ok altijd op ouwejaar oliebolle n’ale die tante Riet ’n ééle dag sta te bakke.
Ik zat medéén al te prakkezere wa d’of t’r toch op zou kenne doen en ik zee tegen m’n zus: ‘Ik mot vanmiddag nog in de stad zijn en zal ’s kwaksuis eve binnelòòpe.’
Toen kwam de post. Me krege n’ammaal ’n waardebon vor d’oliebollekraam!! Tante Riet en ome Kees ware n’op vekansie!
Kwaksuis is een West-Brabantse variant van een woord dat we elders in de provincie in allerlei andere vormen terugvinden, zoals kwansèùs in Tilburg, schanshuis in Nuenen of skansois in Helmond. De Nederlandse tegenhanger is Kwansuis. De herkomst staat niet helemaal vast, maar de betekenis is onopvallend expres, ogenschijnlijk toevallig.