Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Goeiendag saame,
De jongste dochter van onzen buurman hiette Bèts. ’t Waar ’n naokommerke in de groote nest van aacht; ’n koffiezetterke zinne de aauwlùi tevreeje.
’t Mèske waar nie begonnen ès mooi kiendje. Nee, ’t waar ’n bietje vernódrept (vernoodrijpt), zoowès ze in ons buurtje zinne. Bètsie zaag ’r in ’t uurst ècht mar èrremoeieg ùit mi d’r rooi hurkes en d’r sproetesnuutje, mar ’t waar ’n goei ding een. ’t Groeide goewd en holp moeders mi alterand wèrk. Toen ze ’n bietje dur begos te skiete, veraanderde de hil wirreld vur heur, want ze wier ’n malse meid, goewd gesneeje van orre en poote. ’t Maansvolk kos z’n ooge nie van d’r afhaauwe. Wè hard opviel, waar dè ze heel skón kumkes op de kaast ha.