Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
’t Gi al wir tege Sintereklaos aon. Nog e paor daog’ en hij kan al wir trug ne Spanje. Hier in B’rgaaik hebben ze’m virtiejn daog geleje al meej de härremeniej ingehaold en alles. Ik zij èfkes weze kéke, want op mé menier geleùf ik ôk nog wel ’n bitjen in Sintereklaos. Dä wil zegge… dä ik alle jaor’ toch èfkes trug moet denke oew dä wijlie äs kijnder dä fist hebbe meejgemaokt.
Ik zij nou negentig, mär van m’nen allerurste Sintereklaos weet ik nog, dä ik toen ‘nnen brômtol gekregen heb. Dä moet nog vur den ôrlog geweest zèn. En in de jaore dä wijlie ne de jongesskool gonge, mozzew urst ’s mèrreges ne de kerrek. Jä, vurdä wa Sintereklaos vur ons ollemol gebrocht hoj, moggen aonraoken en ùitpakke.
Alhoewel, d’r viel nie veul ùit te pakke. Alles vur ons aachte, vijf bruurs en driej zusjes, laog uitgestald op de keuketaofel. As ik hil diejp naodenk, dan weet ik nog in alle geval zeker, dä ik ôit ’n deùske meej kleurpotleùj gekregen heb. Ok laog ‘r vur ons ollemol ‘nen k’toenen borstrok en e p’r zokke. En nie te vergééte… vur ollemolle ’n seklodde letter.
Vur mé en onze Jan en vur ons Jaantje ’n J, vur onzen Harrie ’n H, vur ons Bertha ’n B, vur onzen Albert en onzen Adri ’n A, en vur ons Maria ’n M. Alleen in den ôrlog wozzen d’r diej gin. Ik geleùf toen toch wel péépernote.
Dä’k inens nie mir in Sintereklaos geleùfde, da wos toen ons moeder vur ons ollemol stiekem ’n lichtblaùw trùi gebraaid hoj. Want ’n wéék nä Sintereklaos – ik wos toen nege jaor – vond ik in d’r braaimand in de vurkommer nog ‘ne knot van ’t zèllefde wolle gorre. Dä wos nog nie op ‘nnen bol gedraaid, mär gewoan, zo hiejt dä, ’n streen.
Een streen is een streng. De woorden lijken veel op elkaar, maar ze hebben etymologisch niets met elkaar te maken. Streen is wel verwant aan het Duitse Strähne. Een streen garen werd bij iemand over de twee armen uitgespannen of op de leuning van een Oirschotse stoel gespannen, zodat het garen verder opgerold kon worden tot een bol.