Deelnemers hoorden dit verhaal op de lokale radio, en de vraag was wat het woord aan het einde van het verhaal betekende. Meer informatie vind je op de website van 'n Lutske Brabants.
Het verhaal
Allemaol wir ’ne goeje dag geweenst.
Pas geleeje zèèn ik wir meej oons vrouw naor Zuid-Limburg op vekaansie gewiest. Braobaant is mwooi en me zèèn blaaj da me d’r woone, mar ’n paor kjeere per jaor trekke me toch iedere kjeer wir naor Zuid-Limburg. Om te geniete van ’t laandschap, de vriendeleke meense, de zangerege taol en nie te vergeete de lekkere vlaoje.
Want vlaoje emme ze daor in alle maote en smaoke. Oons vrouw doe t’r èège ’t liefste tegoed aon rèèstevlaoj. Vörs gemokt, zoowda t’ie nog ’n bietje waarem is en ’t sap van de rèèst d’r zoow uitlwoopt.
Da lus ik ok gèère, mar nog liever em ik abriekoozevlaoj of pruimevlaoj. ’n Nonnevod gao t’r ok goed in, net as ’n vlaoj meej errebeezies en slagrwoom. En witte wa d’ik ok meraokels lekker vin? ’n Vlaoj meej ‘krojzele’. Daor eet ik m’n viengers bij op. En witte wa ‘krojzele’zèèn? Bij oons noeme ze die… steekebeezies.
Het woord beezie is een typisch Brabantse variant van het woord bes. Tot in de negentiende eeuw was de samenstelling aardbezie zelfs in het Nederlands nog een algemeen gebruikte term voor aardbei, maar nu is het niet meer in gebruik. Steekebeezies zijn in Luysterburgs dialect bessen die aan gestekelde takken groeien: kruisbessen.